Blog over alles en nog wat
We zijn weer een weekje of wat verder, in alles voelt het alsof het zand via mijn vingers de hand uitloopt.
Dit is niet zoals ik er in stond, ik zie/laat het op dit moment (met heel veel pijn in het hart) gebeuren.
Ik mis het gras ruiken en voelen in al mijn poriën en toch zie ik langzaam de afstand gecreeerd worden. Zeg maar ik zie langzaam de steen naar de bodem van het meer verdwijnen.
Mijn voetbal hart huilt.. en lichaam trilt van ontwennings verschijnselen.
Na twijfel in Mei 2021 is daar nu twijfel 2 die ik aan het papier cq. het digitale papier toevertrouw.
Wat spelen de meiden (die over gebleven zijn) een goed en verzorgd stuk voetbal zeg! 3 uit 3 in de beker competitie, en alle 3 de overwinningen niets op af te dingen. Dus tja aan de meiden ligt het niet mijn twijfel, hoewel de vraag blijft of twijfel nog wel nodig is.
Met 11 speelsters is het eigenlijk wel gedaan….
Mochten alle puzzle stukjes toch blijken te passen, dan is er nog te twijfel. Twijfel die zit in draagvlak, niet zien van urgentie, algemeen gevoel er niet bij te horen, niet meer een radartje in het geheel zijn.
Soms heb je dat dat een oude jas die heerlijk rook, voelde en zeker paste, ineens niet meer zo fijn is. Dat gevoel heb ik nu ook rondom #meidenvoetbal..
Na 8 jaar iets opbouwen is dat op dit moment geen fijn gevoel, maar zoals Rowwen Heze al zong:
Het beter is iets moois te verliezen.
Beter verliezen dan dat je het nooit hebt gehad. Vanaf vandaag niks meer te vrezen.
Vanaf vandaag weet ik voortaan dat.
Soms is het beter iets moois te verliezen.
Beter verliezen dan dat je het nooit hebt gehad.
wordt vervolgd
De twijfel is nog nooit zo groot geweest, komt het door deze coronaperiode?
Ik stapte in, eigenlijk als “gebbetje”, ja Ronald als je een team compleet hebt ga ik ze trainen|coachen. Dit was nadat ik als trainer van mijn zoon stopte, vader / trainer ging teveel in elkaar lopen.
En zo geschiedde, ik begon (fanatiek) aan de opbouw van de “meidenafdeling” binnen de voetbal. Ik was niet alleen, maar voelde me regelmatig wel zo binnen de vereniging. Met een aantal hele fijne mensen bracht ik de meidenafdeling van 1 naar 5 teams. En na de laatste 3 seizoenen was er altijd wel twijfel, maar vooral TEAM gericht. Past mijn fanatisme nog bij de groep, zien de meiden het nog in me zitten, vind het thuisfront het nog ok… en zo kan ik er nog wel een paar opnoemen.
Dit jaar is het anders; “ik twijfel of ik door moet gaan” —— “jij twijfelt elke keer”: is de reactie.
En die komt binnen, allereerst kijkend naar mezelf, heb ik dus elke keer niet goed genoeg duidelijk gemaakt wat mijn twijfel was. Maar anderzijds: niemand vraagt: “waar zit je twijfel dan?” “Kunnen wij je helpen?”
Niets van dat alles… het start eigenlijk al aan het begin van het seizoen. Voor mij blijft daar in mijn gedachten over hangen: ‘jullie hebben het goed georganiseerd, jullie is het toevertrouwd om in de school om te kleden en douchen.” Het was geen vergadering om te overleggen, nee het besluit was er al.
Daarna nog een aantal gevallen waarbij i.i.g. voor mijn gevoel, keuzes gemaakt worden zonder gecreëerd draagvlak bij de “meidenafdeling”.
Er gaan nu een hoop dingen door mijn hoofd. Normaal werkt een afvink lijstje, maar nu krijg ik het allemaal niet op de weegschaal. Er zit echt veel tijd in (en met liefde begrijp me niet verkeerd) het is een geweldige groep meiden. Maar het gaat niet alleen (meer) om past mijn ambitie bij de ambitie van de meiden. Of i.i.g. kunnen we deze twee samen brengen.
Nee het zit nu echt dieper, ik schrijf het maar ff van me af (probeer ik i.i.g.), misschien dat dat helpt…
Voor het eerst in de afgelopen jaren; zou ik nu moeten beslissen met mes op de keel.. dan komen er geen nieuwe kicksen..
Om een beetje luchtig af te sluiten, 2 mooie citaten van #JohanCruyff
Ik ben overal tegen. Tot ik een besluit neem, dan ben ik ervoor. Lijkt me logisch.
Ik ben er nog steeds van overtuigd dat zoals ik het doe je het moet doen want anders zou ik het niet doen.
AnewEye
Léon
Wat is draagvlak? Draagvlak creëer je door heldere | duidelijke afspraken te maken, die uitlegbaar zijn.
Die de ruimte geven om het er niet mee eens te zijn, maar waar je aan voldoet om dat je de reden begrijp en accepteert. Je bent intrinsiek gemotiveerd om hieraan te voldoen, er is geen externe prikkel nodig om je te “dwingen” te voldoen aan de afspraak | regel.
Met dat draagvlak gaat het bij mij op dit moment behoorlijk mis. Ik begrijp afspraken niet meer en|of kan ze niet uitleggen.
Neem nu het gaan traininen met voetbal tussen MO13|MO-19
Meiden die nu 18 zijn, en over een maand of 2 pas 19 worden mogen meetrainen, maar die vandaag 19 zijn mogen niet meetrainen. Daar gaat het mis in mijn hoofd, deze meiden komen elkaar ook op school tegen. Daarnaast vraagt de #Overheid | #RIVM wel of ik als trainer de verantwoordelijkheid neem om meiden die niet op voetbal zitten mee te laten trainen. En daarbij dus uitleg geef over voetbal, 1,5m afstand houdt, etc..
Ook hamert onze overheid over #samendoen en dat het belangrijk is dat eenieder zijn sociale contacten blijft houden. Ik begrijp hem niet, om dan zo strikt 19jaar aan te houden hiermee verdwijnt dus mijn intrinsieke motivatie om aan de regel te voldoen.
Informatie KNVB:
– COVID19-pagina
– Sportprotocol
– Poster begeleiders
– Poster ouders
Dit is natuurlijk maar een klein dilemma vergeleken bij de intrisieke motivatie die in de zorg aanwezig is. De drang van deze mensen om te helpen, te verzorgen, beter te maken etc.. Je begrijpt direct de vraagtekens | roep om hulp die deze beroepsgroepen zetten bij de ondersteuning door de overheid. Ook hier praten we over de sociale isolatie die b.v. de ouderen nu (extra) ervaren.
Maar hebben we dit niet al jaren geleden ingezet door de zorg te commercialiseren? Door een (Excel) management laag toe te voegen die alles efficienter en kost effectiever moest maken. Als de Excel maar klopt dan werkt het. Dus minder mensen op de werkvloer, minder tijd voor persoonlijke aandacht. Volgens mij is dat in deze vorm van zorg wel de belangrijkste intrinsieke motiviatie driver van het zorgpersoneel. Maar dat is wat ik met kan voorstellen, niet iets wat ik zelf ervaar.
Daarnaast moeten de WC’s dichtblijven want, door overdracht van het virus door aanraking is significant aanwezig. Maar tot 12 jaar mogen kinder bij elkaar zijn, knuffelen etc.. Dit omdat de kinderen het virus minder makkelijk overbrengen.. maar diezelfde kinderen raken toch ook hun kleding, spullen, omgeving aan? Dan is er ineens geen significante overdracht naar ouders meer!? Mijn boerenverstand gelooft hier niet zoveel van.
O ja, wat mij helemaal verbaast is dat de Marechaussee de inreizende Duitsers aanhoudt om ze te vragen wat ze komen doen, dan vraagt om om te keren maar… Deze kan gewoon een lange neus maken en doorreizen Nederland in! Wat is dat voor een regel!? Hoe moet je je dan als persoon voelen. #Ikbegrijpernixvan
Groet,
AnewEye
Soms zijn er momenten dat je gewoon trots wil en kan zijn op een teamprestatie.
Samen met Armida en Arjo en veel meer mensen op de achtergrond zijn we nu 4 jaar bezig om #meidenvoetbal weer op de kaart te zetten bij #svNieuwkoop.
Opgestart/aangejaagd door Ronald zijn we begonnen met positief kijken naar de mogelijkheden van meidenvoetbal bij onze club. En vandaag heb ik zo’n trots momentje. Een avondvullend (trainings)programma voor “onze” meiden van @svNieuwkoop, niet door deze trainert, maar door….
Gewoon overal te vinden en gerealiseerd/georganiseerd door Armida, een clinic voor de meiden verzorgt door #ArjanvanderLaan ! Hoe cool is dat..
Nou dat dus… gewoon trots! #Teamprestatie
Zo het is weer zaterdag, heerlijk weer, beetje winderig, maar prima voetbalweer! En… de meiden mogen weer eens op het hoofdveld, notabene tijdens de derby tegen sv Zevenhoven.
Aangekomen op sportpark de dulen, hadden de meiden er zin in.. Dat hoor je als trainer coach natuurlijk graag. Maar na de nodige omkleed perikelen, vergeten voetbalschoenen bv. werd er netjes de “standaard” routine afgewerkt. Het had alle schijn van een mooi voetbal dag te worden.
Hoe snel kun je weer terug met beide benen op de grond komen.. Wel nu, dat doen we heel snel. Binnen 5 minuten was zichtbaar dat vandaag de felheid en concentratie ontbrak om kort en zuiver te dekken, laat staan na te denken over vrijlopen zonder bal. Tjee we lieten we meiden uit ons rug weglopen, dekten we aan de buitenkant, hadden we te weinig concentratie.
Vandaag hadden we dan nog het geluk dat de tegenstander ook niet echt geconcentreerd was, en pas met wind mee en lucky shot de score voor hen wat aangenamer kon maken. Uiteindelijk een verliespartij met als resultaat 0-3.
De laatste paar minuten waren voor onze pechvogel van het seizoen erg vervelend! In een duwel om de bal, gleed haar voet half over de bal, hierdoor knakte haar enkel. We hoopten nog even op minder, maar ze wilde er absoluut niet op staan, wederom kon haar moeder langs de eerste hulp voor foto’s.. En ja hoor, de meiden hadden het al gehoord voordat ik het App-je kreeg, gebroken. Manouk, wederom sterkte met dit herstel.
Nu op naar volgend seizoen, ik denk dat ik de meiden een stuk verder heb gebracht dit jaar dan verwacht. Tocht twijfelt er iets in mij over komend seizoen, kan ik mezelf opladen voor een volgend seizoen meidenvoetbal. Ben ik de juiste persoon om ze beter te maken. De meiden zijn voor mij speciaal geworden, ontzettend leuk en interessant om ze te mogen begeleiden. Het gaat er dan ook meer om, kan ik nog omgaan met de manier van spelen binnen de competitie. Dat moet ik maar eens gaan bedenken.
O ja ik heb de meiden nog gevraagd waarom ik zo’n verschil zie in wedstrijden en in training. Het antwoord was logisch, als we trainen kennen we de tegenstander en durven we meer… Tja, dan kunnen ze dus NOG beter overspelen, lopen zonder bal, kort dekken en zelfs af en toe een “slimme” overtreding maken. Laat ik maar niet verder typen over wat ze durven als de trainer coach het lef heeft om mee te ballen met een partijtje.. Hint, scheenbescherming dubbel uitvoeren.
Groet, De Trainert
Wat ik in dit jaar meidenvoetbal geleerd heb is wel het spel bij meidenvoetbal compleet anders is of wordt gespeeld dan ik bij de jongens gewend ben.
Ik heb het idee dat het bij jongens om het voetbal gaat, het spel beter leren spelen en dit op alle niveaus. Bij de meiden merk ik veelal de volgende opstelling: 6 tot 8 speelsters achter de bal rondom de 16, weinig voetbal, veel trappen. Naast 2 of 3 goede speelsters, die snel zijn en kunnen schieten op doel. Met een voetballend elftal (wel met weinig scorend vermogen) loop je veelal in dat mes. Verlies je naar mijn mening onterecht (veel) wedstrijden door. Misschien ben ik naïef, maar ik wil mijn meiden laten voetballen, ik hou teveel van het spelletje om hierin mee te gaan.
Ik ben er namelijk van overtuigd dat als “mijn meiden” wat meer vertrouwen krijgen en fysiek groeien, [Het is voor hen nogal wat, 80% eigenlijk C meid, voetballend in de B-competitie, waar je ook tegen meiden met dispensatie aanloopt. Fysiek gewoon al een uitdaging. Naast het feit dat vele pas dit jaar zijn gaan spelen en (nog) niet het vertrouwen hebben dat ze het ook kunnen of kunnen leren!] dat ze veel wedstrijden op positiespel gaan winnen.
Ik train mijn meiden op voetbalgebied, het basis spelletje nog, dat ze inzicht krijgen in vrijlopen en vertrouwen krijgen. Ik gebruik 4-3-3, als basis voor inzicht, voetballen vanuit positie en dan gaan groeien.. Trainen doe ik veelal in spelvorm, die ze later hopelijk in het veld terug gaan zien. Af en toe moeten we teruggrijpen naar basiszaken als pass en aanname. Een nadeel van groter verschil in kwaliteit en later beginnen met #meidenvoetbal.
Eigenlijk hoop ik dat meer op die manier naar meidenvoetbal gekeken wordt, dat zou een extra boost geven. Met mooiere wedstrijden tot gevolg, maar dat is natuurlijk mijn mening.
Dat we kunnen voetballen bewezen we vorige week, zie hier het korte verslag! Als de tegenstander ook maar wil en kan voetballen 🙂
De wedstrijd van gisteren tegen svZevenhoven analyseer ik later. Één ding hier al wel kwijt. Helaas wel door domme pech (had ze dit seizoen wel vaker) onze pechvogel van het seizoen een gebroken enkel. Sterkte Manoek
Sportieve groet
Léon
In mijn directe omgeving merk ik dat er genoeg meiden zijn die met voetbal willen beginnen. Maar merk ik ook een groot verschil in voetbalkwaliteit.
De meeste meiden beginnen niet zoals de jongens rondom hun 6e of soms eerder, maar vaker rondom hun 10-14e. Meestal komen ze via andere sporten op het voetbalveld terecht, je mag dan van geluk spreken als ze dan bv. van hockey komen… Ze kennen het team spelletje dan al..
Je ziet dan ook dat meiden die wel met de jongens met het spelletje zijn opgegroeid, snel progressie hebben gemaakt en op 12-jarige leeftijd veel verder zijn dan de andere meiden. Dit heeft een aantal gevolgen, direct te constateren door de trainer-coach:
Naast deze direct team merkbare zaken, merk ik ook een aantal randzaken/randvoorwaarden die bij de jongens al moeilijk te beïnvloeden of in te vullen zijn. Een aantal te noemen punten:
Die laatste twee zal ik later nog wel eens uitwerken. De eerste opsomming trouwens ook, waar loop je specifiek als trainer/coach tegen aan. Wordt vervolgd dus…
ps. O ja even nog…. mijn mening is dat we ook iets te zoetsappig doen over #meidenvoetbal mag een iets stoerdere mix van Voetbal en Meiden worden!
>>> tbc
